Druk, Genieten en nog veel meer!

Bom dia, (dat is hallo/goededag in het Portugees)

Sorry dat het zo lang heeft geduurd eer ik weer wat schrijf. Op het moment ga ik door een periode waarin ik bezig ben met naar huis gaan en ik eigenlijk niet weg wil.
Er zijn een aantal dingen gebeurd in de afgelopen weken, waar ik zeer door geraakt ben en een plekje wil /moet geven. Het is moeilijk te om schrijven wat ik meemaak nu ik al langere tijd in Afrika ben en bezig ben met de mensen van Sierra Leone. Mijn hart is groter geworden in liefde voor anderen en het helpen van mensen die het minder hebben en in moeilijkere leefomstandigheden leven dan dat ik doe. Ik ben verbaast over hoe ik-gericht ik was, het comfortabele leven wat ik heb in NL, hoe verwend ik ben en nog veel meer.

3 weken geleden werd een meisje binnengebracht van ongeveer 13 jaar, die een snel groeiende tumor in haar gezicht heeft. Haar rechteroog wordt door tumorweefsel naar buiten geduwd en haar hele gelaat was opgezwollen. Ze was door de meeste familieleden verlaten en door mensen in de omgeving bestempeld als heks en werd opgesloten in een kippenren. Er was een stuk over haar in de krant geplaatst met onder andere het verhaal dat men geloofde dat ze een heks was die in een varken kon veranderen, maar dat ze nu niet meer terug kon veranderen en het hoofd van een varken heeft en het lichaam van een mens.
Ze is bij ons opgenomen, en er werd geconstateerd dat ze ‘Burkette’s limphoma’ heeft, een goed behandelbare tumorsoort. Doctoren in SL hadden gezegd dat ze door niemand geholpen kon worden, maar er is behandeling mogelijk, ook in SL.
Wij zijn hier op het schip met de eerste Chemo gestart en je zag het gezicht krimpen. Een prachtig meisje! Ze vertelde ons dat ze niks meer met de hekserij te maken wil hebben. Ze is er van overtuigd dat Jezus Christus de enige is die haar kan helpen om van deze geestelijke last bevrijd te worden.
Ze wordt nu lokaal verder behandeld in SL en we hebben nog steeds contact met haar. Ze is bang om terug te gaan naar de community waar ze vandaan komt. Bang om te worden gedood. Ik sprak met een teamleider en ze doen nu in de community een scholing over wat er echt aan de hand is met haar en dit word goed ontvangen. We bidden dat het z’n uitwerking zal hebben.

Duiken.
Op een duiktrip met 3 andere duikers zijn we naar een wrak gevaren. Het was ongeveer 45 minuten varen met het kleine bootje. De stop van de boot zat er niet goed in, dus was deze vol met water gelopen. Dus even water scheppen en de stop er in gedaan.
Ik mocht helaas niet meer duiken (ivm mijn oren) Er was veel stroming dus ze waren 100 meter afgedreven. Ik heb ze daar opgepikt en we zijn terug gegaan. Was een erg leuke dag.

MAXFAX
Zoals ik al vertelde ben ik over gegaan naar een andere afdeling (MaxFax = gezichtsaandoeningen).
Even een dagje terug geweest op Plastic (plastische chirurgie). Ik miste de kids die ik had verzorgd.
De ontvangst was overweldigend en we hebben spelletjes gespeeld, gezongen en nog veel meer. Er was een patiëntje die een infectie aan zijn hand had, omdat met spelen iemand op zijn hand is gaan staan. ik constateerde een hoge temperatuur en heb de doctor laten komen. Die avond ging hij nog voor OK (operatie) Hij was bang en ziek en ik ben toen met hem naar de operatiekamer gegaan totdat hij in slaap was. Ik hield de kap op zijn gezicht, en liet hem heel diep in ademen. Ik had beloofd dat ik bij hem zou blijven tot hij sliep. Zijn moeder was erg emotioneel. Toen ik uit de operatiekamer stapte moest ik even een moment nemen om tot mijzelf te komen. Je raakt gehecht aan de patiënten. Dat klinkt misschien niet professioneel maar ik kan niet anders. Er zijn meerdere dingen waar we zorg voor dragen, één daar van is liefde geven.

DOE EEN WENS.
Misschien ken je het wel. Een ziek kind of ouder doet een wens en je ervaart een geweldige dag.
Zo kwam er een mailtje vanuit NL naar onze Hr manager, een Dutchy.
In de brief stond:‘Er is een jongen genaamd ……. Hij is 5 jaar oud en is ziek. Zijn wens is om op de AFM te komen, maar zijn gezondheid laat dat niet toe.’ De Hr manager kwam naar mij en vroeg mij of ik kleine filmpjes kon maken met een wens voor dit jongetje. Ik kwam toen met een plan om het schip naar hem toe te brengen. Dus ik had wat meer info nodig over dit jongetje. Ik heb de cameraman van het schip geboekt voor een hele dag. We zijn in een clowns pak en een grote Nijlpaard van hout genaamd ‘Hippo’ het hele schip rond gegaan. Het werd zo een hele tour over het schip, net of dat jongetje met mij mee liep. We zijn op de brug geweest, in de machinekamer, het ziekenhuis, op de boeg van het schip enz. We hebben een DVD (in 3 dagen) geproduceerd, een badge gemaakt,een T-shirt en een waterfles naar hem toegestuurd. 19 juli jl. had hij zijn dag en al zijn wensen zijn in vervulling gegaan op deze dag. Het raakte me meer dan ik dacht.

Het was druk, druk, druk maar vooral genieten voor wat we konden doen voor een ander.

WATERVAL
‘Charlotte’ waterval is dicht bij en prachtig zoals jullie kunnen zien op de foto’s. Het was 60 minuten rijden en 40 minuten lopen, erg kort voor Afrikaanse begrippen ……… Lekker genoten en gezwommen. Er was ook een NL’se Tandarts mee, super gezellig.

FREETOWN
Gisteren ging ik een (ex-)patiënt opzoeken. We waren uitgenodigd om thee te komen drinken. We gingen met de ‘Okada’ dat is de motortaxi. Het laatste stuk hebben we gelopen. Er was een vrouw die mij bij mijn arm greep en niet los wilde laten en ze deed me pijn. De vraag is ‘Wat doe je daarmee?’ ik weet het nog steeds niet. Er is zoveel armoede hier en geld is niet de oplossing. Er is overal nood. Bij de gate van de haven kwam er een jongen naar mij toe die had iets aan zijn huid. Hij schreeuwde dat ik hem moest helpen anders zou hij dood gaan en hij viel op zijn knieën voor me neer. Hij liet het zien en ik vertelde hem dat MERCY SHIPS hier medisch gezien deze patiënten niet kan behandelen omdat we de middelen ook niet hebben. Ik heb met hem mogen bidden en onze paden zijn daar uiteen gegaan.

Weetjes.

Soms word ik moe van de mensen in Freetown. Ze vragen 6 keer zoveel geld voor wat het waard is. Of stoppen met gewoon hun auto tijdens een rit en zeggen ik wil meer geld.

Ik ben gevraagd om voor de EO een blog te schrijven. De link komt nog.

Ik ga het binnenland in.
Plannen zijn bijna rond. 4 augustus gaan we weg en komen 5 augustus terug.
In Bo en Kennemah gaan we ook (ex-) patiënten bezoeken.

Ik mis mijn werk in NL, ik zie er dan ook naar uit om weer met mijn collega’s te werken.

Ja, ik mis ook mijn familie.

Nog 3 weken en ik ben thuis!

Love u, Timo