Nog steeds naar mijn zin.

Hoe gaan dit? Dat is Zuid –Afrikaans………… Hoe gaat het?

Het is al weer een week geleden dat ik iets heb geschreven. Hebben jullie me gemist? Het was weer een bezig weekje.

Eye-sreening op maandag. Ging iets moelijker er was veel zon waardoor degenen die screenden de ogen moeizaam konden zien. De doorstroom ging erg langzaam. Dan zeggen we T.I.A. (This Is Africa) nee geen T.I.A. zoals we die kennen in het ziekenhuis op Neurologie.

General is begonnen!!!!!!! Dat betekend dat we buikhernia’s opereren. Net of ik thuis ben. Ik heb maar 2 dagen op de afdeling gewerkt. Ik zou afgelopen weekend nachtdienst hebben, maar mijn leidinggevende had gevraagd of ik doordeweeks nachten wilde draaien. (Ze hebben al door wie ze moeten vragen) Nee zeggen vind ik toch soms wel lastig. Ik had 1 avond een nieuwe verpleegkundige die met mij meeliep. Erg leuk om weer iemand dingen te leren en ik kan ook weer van hun leren het is een wisselwerking.

Stroopwafels en speculaas in de winkel!!!! Jah dat is binnen 2 uur uitverkocht! Ik had hele lieve collega’s die aan mij dachten en een pakje stroopwafels kochten terwijl ik aan het werk was. Dus ik had twee pakjes van 10. Zijn nog niet op.

Donderdag ben ik met de taxi naar het strand geweest. Daar hebben we wat vissers geholpen met het binnen halen van hun net. De taxi driver ging door allerlei straatjes, waar je in de nacht liever niet wilt zijn, maar was weer een avontuur.

Het leven gaat door!

Daar werden we maar weer eens aan herinnerd afgelopen week. Bij de moeder van een collega is hersenkanker geconstateerd! Ze moesten helaas halsoverkop naar huis in de USA. Erg verdrietig. Je ziet door dit soort dingen heel erg goed dat we een community zijn en we konden om deze collega en zijn vrouw heen staan en helpen waar nodig. Ze zijn vrijdag vertrokken en na 30 uur reizen waren ze thuis!

Zaterdag ben ik naar de gevangenis geweest. Gebouwd voor 300 gevangenen maar er zitten er 1300. We waren daar tijdens een kerkdienst. Er waren zo’n 80 gevangen. We deelde een gedeelte uit Filippenzen dat geschreven is vanuit de gevangenis. Er waren een aantal jongeren die hun getuigenis vertelde. 1 jongen die had zijn leven aan Jezus gegeven 2 weken geleden. Hij vertelde dat voor die tijd hij veel agressie in zich had, sinds 2 weken had hij rust, in zijn lichaam en hart. Deze jongen is dan weer een getuigenis voor zijn celblock. 60 jongens kwamen naar voren voor gebed en we mochten voor ze bidden. Toen weer terug naar het schip; een tochtje van 2 uur.

Zondag heb ik lekker een lui dagje gehad. Uitslapen, chillen enz.

Maandagochtend heb ik tijdens de Communication- Meeting gitaar gespeeld en gezongen. In de middag hebben we een duik gemaakt. We sprongen vanaf het Dock in het water 3 tot 4 meter hoog. Dit was echt gaaf. We konden dit keer echt niks zien. Het was echt heel gevaarlijk. Stroming en geen communicatie! We hebben de duik na 15 min afgebroken. Doorgaan is spelen met je leven!!!!

Deze keer een kort verslag tot de volgende keer. Ik zie uit naar jullie reacties!

Weetje dat:

Ze hier in kerk niet kijken op een uurtje langer!

Ik elke dag denk aan mijn lieve vader en natuurlijk ook moeder en fam.

Ik vandaag 2 naalden in me heb gekregen tijden een training voor het starten van een infuus.

Mijn baard niet meer zo lang is als dat die was, hij is verdwenen.

Ik nu al zeker 7 weken wacht op mijn pakketje met drop en stroopwafels!!! T.I.A.

De stroopwafels en dropjes mogelijk gesmolten zijn………

Dikke kus Timo