Nog 2 maanden en dan.........

Howdy, dat is wat ze in Texas zeggen!

Het duurt steeds langer eer ik weer iets schrijf, maar dat zegt niets over hoe ik me voel: het gaat goed! De laatste weken heb ik wel het gevoel dat ik thuis mis, als je begrijpt wat ik bedoel. Niet dat ik naar huis wil, maar toch……..

Ben de laatste weken ook een beetje ziek geweest en mag helaas niet meer duiken.
Ja inderdaad erg vervelend, maar mijn laatste duik is geweest, daar zo meer over. Ik doe nu de boot: ik houd in de reddingsboot de duikers in de gaten. Waar ze zijn en wat ze doen. We hebben sinds kort de apparatuur om met hun te communiceren. Erg prettig en vooral veiliger. Het blijft duiken in slechte omstandigheden en natuurlijk erg vies. Ik heb inmiddels 20 duiken gemaakt en moet ze nog loggen als ik thuis ben.

Na mijn laatste duik kreeg ik een oorontsteking vandaar ook de laatste duik… Ik ging maar naar de dokter toe en die gaf me voor 5 dagen AntiBiotica toen moest ik terug komen. In deze dagen is mijn trommelvlies geperforeerd. Erg pijnlijk en vies……. Ik zal jullie de details besparen. Maar goed ik weer terug naar de dokter en nog eens 5 dagen AB. Na deze dagen ging het zachtjes aan beter ik voel nog wel pijn, al is mijn gehoor in mijn rechteroor nog niet voor 100% terug. Ik vraag telkens aan mensen of ze willen herhalen wat ze zeggen of ik hoor het gewoon niet. Kan soms heel prettig en rustig zijn maar over het algemeen is het knap vervelend. De dokter heeft mij nu verboden te duiken.

Hospital Devos: dat is een ochtend waar we met het ziekenhuispersoneel samenkomen. Ik mocht een ochtend leiden in muziek en zang. Ik deed samen met een aantal anderen uit het ziekenhuis de muziek en we hadden een goede tijd van zang en gebed.

Eerder deze week zijn we naar Lungi gegaan, dat is aan de andere kant van de baai, richting vliegveld voor de kenners. We zijn daar naar een Tailor geweest (kleermaker) voor het laten aanmeten van mijn Afrikaanse pak. Op de ferry, gezellig met de mensen uit SL. Was erg leuk.

Werk en patiënten zijn echt nog steeds leuk. We zijn klaar met de Plastic operaties en nu hebben we nog de patiënten die moeten opknappen en wondverzorging nodig hebben. Er bestaat hier geen thuiszorg, anders zouden we ze al hebben ontslagen. Wat een zegening dat we dat allemaal hebben in NL. De afgelopen tijd hebben we ook nog een aantal complicaties gehad bij een aantal patiëntjes . Vingers werden zwart en die hebben we moeten afzetten. Een andere patiënt heeft een slagaderlijke bloeding gekregen in het been. Er was een spoedoperatie waarbij ze hoopten het been te kunnen redden. Helaas hebben ze zijn been moeten afzetten. Septisch, voor de geneeskundig geschoolde onder ons, of te wel bloedvergiftiging. Zijn been was aan het dood gaan. Dus er was helaas niks anders te doen. Erg ingrijpend voor hem en zijn familie.

De afdeling is erg rumoerig en de kids maken veel lawaai en hebben veel fun met elkaar. Ze slapen pas rond 23.30 uur en zijn weer wakker om 6 uur. Dan gaat iedereen wassen en staan ze in rij om de badkamer in te gaan.

Biertje ! op zijn tijd is dit blonde vocht toch echt lekker…. Ze hebben hier Heineken, gebrouwen in A’dam. We drinken dat niet op het schip, want daar zijn regels over. Ik ben er op uitgegaan met Aedzer (Anesthesie verpleegkundige) en Gerrit (Ziekenhuis Director) beiden Dutchies. Aethzer is inmiddels al weer naar huis en Gerrit is met zijn vrouw Herma op vakantie naar NL voor een maandje. Familie, vrienden en sponsors bezoeken en genieten van een tijdje geen Africa. Gerrit is ook de persoon waar ik mee gesproken in NL toen ik een weekend van Introductie To Mercy Ships (IMS) deed. Hij is de 'schuldige' dat ik JA heb gezegd :-D. Ik mis ze wel en we zijn nog maar met een handjevol NL’rs over en vandaag is ook Berdien vertrokken; zij werkt in het VU-mc A’dam op de kinderafdeling.

We zijn ook weer terug gegaan naar Lungi naar de kerk waar we nog een lied zongen. De tailor bracht toen ook het pak. Het was echt boven verwachting mooi en past perfect! Ik ben er echt heel blij mee en heb het al weer een aantal keer gedragen. Het zit zo lekker.
Dan de terugweg naar het vaste land in een watertaxi, zo'n klein bootje. Het was heerlijk weer en we hadden een beetje haast, want we moesten op tijd weer terug zijn en ja hoor T.I.A.: we waren weer eens laat. We gingen varen en de lucht was aan het veranderen, maar we hoopten op tijd aan de overkant te komen. Ineens sloeg het weer om. Regen en dan bedoel ik een gigantische bui; we konden de kust niet meer zien. We waren best wel erg bang en we dachten allen dat we het niet zouden overleven. Golfen waren 2 tot 3 meter hoog en met zo'n klein bootje. Toen zagen we ineens een schip dat voor anker lag en we zeiden tegen onze kapitein dat hij naar het schip moest varen. We schreeuwden het uit, maar niemand reageerde, ook niet toen we een tweede schip zagen en toen (het leek wel een eeuwigheid te duren) zagen we de kust. Thank God!! dat we veilig over zijn gekomen. Ik wil dat nooit meer meemaken.

Een dagje op de OK: ik mocht een aantal staaroperaties meemaken. Staar maakt mensen blind; het is vertroebeling van de ooglens. Ze vervangen de lens met een kunststof lens en daardoor kunnen mensen weer goed zien. Specialist is Dr. Glenn Straus; hij heeft meer dan 20 jaar bij Mercy Ships gewerkt. Nu komt hij 2 keer per jaar voor een maand. Een zeer aardige en gezellige man en bovendien een goede muzikant. We hebben een avond in het cafe gespeeld en samen een lied gemaakt.

Charge nurse again, yes inderdaad de afgelopen nachten was ik weer charge nurse. De eerste nacht kwam er een crewmember naar beneden met een hartslag van boven de 170 en heb met de dokter een ECG gemaakt. Hij had een bundeltakblok op het ECG. Maar nu niet levensgevaarlijk. Gaat nu veel beter met hem. Maar hij moet thuis wel een follow up naar cardioloog.

Muziek maken is toch echt een onderdeel van mijn leven. Hier dus ook. Ook al ben ik doof aan mijn rechteroor, ik maak muziek! Samen met een cameraman hebben we een Afrikaans nummer gemaakt. We hebben ook een lovesong gemaakt en dat is net als het Afrikaanse nummer opgenomen. Binnenkort in de top tien van Freetown??

Iets minder serieus. Aan het eind van de nachtdienst hebben we gespeeld dat ik hoge koorts en een wond aan mijn been had, met mogelijk een MRSA infectie dus ik was in de isolatie. Ik lag in een bed met een ziekenhuistenue aan. Toen kwam de dagdienst en er werd overgedragen. Ze geloofden natuurlijk alles. Na 15 minuten kwam ik uit de kamer en iedereen bekommerde zich om mij en ik speelde natuurlijk mee. Na een tijdje heb ik me zelf maar ontslagen. Ach, je moet erbij zijn geweest, wij hebben in ieder geval gelachen.

Weetjes:

General Timo: dat is mijn naam op de afdeling.

Stroopwafels zijn op!

Aedzer is vertrokken: ik zal hem missen.

5 Juli bij de EO op TV, Bestemming Onbekend reportage over Mercy Ships. Misschien dat ik ook ergens voorbij kom.

Timo the Hippo……. Facebook. http://www.facebook.com/MercyShips?sk=photos check en you will find out what it is!